1 mei

Deze morgen moesten we heel vroeg opstaan (6.00 uur) want Anke doet vandaag mee met een halve marathon in Wellington. Dit wilden we natuurlijk van op de eerste rij meemaken. Gisteren hadden we een soort spandoek gemaakt, we gebruikten 6 blaadjes en op elk blaadje stond een letter: ANKE GO. Zo konden we elk twee blaadjes vasthouden, Sien twee, Ruth twee en Wilhelm twee. 

Toen we aankwamen in Wellington waren er al heel veel mensen op pad, allemaal in sporttenue. Het was ook moeilijk om parking te vinden. Tussen al de andere auto’s vonden we wel een plaatsje. We wandelden naar de start. Amai, zoveel mensen die mee gingen doen met de halve marathon (21,5 km). Een beetje na zeven hoorden we het startschot. Gelukkig stond Anke wat vooraan, zo kon ze onmiddellijk beginnen lopen. Al de mensen die erna kwamen, moesten in het begin wandelen omdat er zoveel mensen waren.

Als de grote bende gepasseerd was, wandelden we terug naar de auto. We reden naar een plaats waar ze gingen passeren. Daar stonden enkele standjes met water en cola om te geven aan de lopers. Toen we daar nog maar aankwamen, passeerden de eerste lopers al. Dit was heel snel volgens Wilhelm. Daar stond ook een mevrouw die voor iedereen supporterde. Dit was echt heel grappig. Na een tijdje kwam Anke ook aangelopen. We haalden ons spandoek uit en we riepen: Anke go, Anke go, Anke go go go!!. Ze liep goed door en lachte eens. We vertrokken onmiddellijk naar de volgende plaats waar ze zouden passeren. Ook daar supporterden we voor Anke. 

Na de tussenstops gingen we naar de aankomst van de marathon. Daar stonden vele standjes waar ze van alles van eten verkochten. Op een goede tijd van 1 uur en 49 minuten kwam Anke aan. Anke en Wilhelm praatten nog wat met andere lopers die ze kenden en toen vertrokken we naar huis.

Toen we thuis waren, maakte Wilhelm een heerlijk Engels ontbijt met spek, eieren, gebakken ajuin, tomaat en toast. Anke en Wilhelm deden dan een middagdutje. Ze waren beiden super moe. Anke was moe van het lopen en Wilhelm was gisteren op stap geweest en zag maar 2 uurtjes zijn bed. Wij besloten om dan nog wat door te werken aan ons portfolio. Nu we de tijd hebben, willen we er toch goed aan doorwerken. Het is toch nog meer werk dan het lijkt maar we denken dat we zeer goed bezig zijn.

Toen ze wakker werden, gingen we nog iets gaan drinken bij vrienden die hier wat verder in de straat woonden. Ook Dexter mocht meekomen. We waren niet de enige mensen die ze hadden uitgenodigd. Er waren nog twee andere koppels. De kinderen mochten ook meekomen en jawel, er was ook een jongetje van onze klas. Hij was wel wat nerveus als hij zijn twee juffen zag.

Na een uurtje gingen we terug naar huis. De mensen begonnen met eten en wij gingen thuis eten. We hadden nog super veel dingen over van gisteren en anders zou het slecht worden in de ijskast. Terwijl Anke zorgde voor het eten, werkten wij nog wat door aan het portfolio. Ondertussen stelden we ook enkele vragen aan Anke, want het curriculum is toch niet zo gemakkelijk om uit te leggen.

We zetten al ons gerief aan de kant want het eten was klaar. Het was terug super lekker eten! Mmmmm! Na het eten keken we naar een film: Varsity Blues. Doordat het nog niet zo laat was stelden we voor om nog een dessert te maken. We hadden nog veel fruit over en chocolade. Wat konden we dan anders maken dan heerlijke chocoladefondue. Anke en Wilhelm vonden het ook super lekker en wij natuurlijk ook. We moeten toegeven; we worden steeds beter en beter in het koken. 

Dan keken we nog naar een film: Jane Austen Book Club. Sien was super moe en viel tijdens de film in slaap. Toen de film gedaan was, gingen we gaan slapen. Anke en Wilhelm bleven nog op om naar een andere film of serie te kijken. 

Morgen hebben we weer een rustige dag. We mogen zelf gaan kijken naar de rehearsal van de bruiloft van zaterdag. Spannend!

Jajaja, het avontuur begint stilaan in te korten. Nog 10 dagen en dan keren we terug naar huis. Dus… wat moeten we nu doen? Volop genieten en de tijd van ons leven beleven.