Na een korte nacht gingen we samen met Anke en Wilhelm naar de kerk. De laatste keer dat we konden meegaan. Het was een
andere predikant dan de vorige keren. Hij was veel ouder en het was meer
serieuzere dienst. We vonden het ook eens leuk om iemand anders aan het werk te
zien.
Daarna wilden Anke en Wilhelm samen met ons Kaaskoek gaan
eten. Blijkbaar is het zeer bekend in Zuid-Afrika. We hadden dit nog nooit
gegeten en waren zeer benieuwd. Ze namen ons mee naar een zeer gezellig plekje
in Paarl. Anke, Sien en Ruth bestelden een warme chocomelk en een kaaskoek.
Wilhelm dronk rooibosthee en een kaaskoek. De kaaskoek was blijkbaar niet zoals
Anke deze wou eten, maar het was wel lekker.
Dan gingen we naar de videotheek in Paarl en namen enkele
films mee naar huis. Toen we thuiskwamen, begonnen we met het inpakken van onze
valiezen. Dit verliep vlotter dan we allebei dachten. We hadden zelf nog wat
plaats over in onze koffer.
Hierna keken we naar een Afrikaanse film: ‘Klein
Karoo’. We kregen ondertussen allemaal een beetje honger. Wilhelm bestelde dan
4 pizza’s. Ondertussen keken we nog naar een aflevering van Dexter. Dit is een
serie die Wilhelm volgt.
Na het eten van de pizza’s keken we naar een film die
Wilhelm had gekozen. Grudge Match. Wij werkten nog wat voor school. We moesten
nog onze reflecties en de blog typen. Anke was blijkbaar ook zeer moe en heeft
heel de film liggen slapen.
Toen de film gedaan was, ging Wilhelm bij de buren vragen of
ze een weegschaal hadden. Gelukkig hadden ze er één. We wogen elk om beurt onze
koffers en gelukkig waren ze niet te zwaar. We konden nog wat extra souvenirs
kopen. Hierna werkten we nog wat verder. Ruth zette al de reflectie in het
portfolio bestand en Sien typte de blog. Ondertussen keken Wilhelm en Anke naar
de eerste vier afleveringen van Beauty
& the Beast.
We aten nog een kleine snack en keken nog naar de Afrikaanse
film: ‘Semi Soet’. Dan was het tijd om in ons bedje te kruipen want morgen is
het al zover… We vertrekken terug naar huis.
We kunnen allebei niet geloven dat we nu al moeten
vertrekken. De tijd is voorbij gevlogen. We hebben super leuke mensen ontmoet
en hebben de tijd van ons leven beleefd. We willen via deze weg nog eens onze
ouders bedanken omdat we de kans kregen om naar hier te komen.
Ps.: We wensen alle mama’s een gelukkige Moederdag toe.
Vooral onze mama’s willen we in de bloemetjes zetten en we vinden het jammer
dat we deze dag niet met hen kunnen vieren. Dinsdag zullen we hen een dikke
knuffel geven.
Ik kijk al uit naar die knuffel. Dat was een mooi einde aan een mooi laatste blogbericht uit Zuid-Afrika. We wensen jullie een goede vlucht zonder vertraging! Tot dinsdag!
BeantwoordenVerwijderenTot gauwwwww!
BeantwoordenVerwijderenToen bleef het stil... Mijn avondlijk ritueel is niet meer :)
BeantwoordenVerwijderen