27 april

Deze morgen moesten we rond 8.00 uur opstaan omdat we vandaag de Tafelberg gingen beklimmen.

Rond 9.00 uur vertrokken we richting Kaapstad. Daar zagen we Nikki en Francois terug. We kozen voor de tocht waar we normaalgezien 2 uren moeten over moeten doen.

We begonnen aan de ferme klim. Het werd onmiddellijk al duidelijk dat Sien totaal geen conditie heeft. De anderen moesten veel wachten op Sien, daarvoor is ze de andere ook heel dankbaar. Ruth had er minder problemen mee. We kwamen nog veel mensen tegen die puften en bliezen. Als je niet veel conditie hebt, moet je dit echt doen op karakter. Je moet de hele tijd denken, ‘ik kan het’. Francois en Wilhelm bleven ook achter Sien omdat dit motiverender is dan dat je helemaal alleen achteraan zit te stappen. Terwijl we aan het uitrusten waren, moesten we dan ook genieten van de mooie uitzichten.

Na een goeie twee uren was het einde eindelijk in zicht. Toen begon Ruth het toch ook moeilijk te krijgen want het laatste stukje was echt steil. We waren allebei super trots op onszelf en op elkaar dat we er geraakt waren in een goeie twee uren. 

We genoten boven nog wat van het uitzicht en dan kochten we een kaartje om met de kabellift terug naar beneneden gaan. Toen we stonden te wachten om naar beneden te gaan, waren we omringd door mensen van Belfast. Er waren twee groepen en die supporterden voor een andere voetbalploeg van Engeland. De ene groep was voor Liverpool en de andere groep was voor Chelsey. Vanavond moesten die twee ploegen juist een belangrijke match tegen elkaar spelen. Ze zongen de hele tijd liedjes over hun ploeg en de andere groep probeerde dan luider te zingen. We werden toch beiden bang dat er iets ging gebeuren. Gelukkig bleef de sfeer positief en vriendelijk. We zaten dan dus ook met die groep in het kabelkarretje. Ze zongen en riepen de hele weg naar beneden.

We waren blij dat we beneden waren. Dan moesten we nog eventjes wandelen naar de auto. Het deed terug deugd om op een effen weg te wandelen.

In Kaapstad stopten we nog bij de Burger King. Na een gezonde wandeling, een ongezonde maaltijd. We moesten even wachten want er stond een lange rij (Burger King is nog maar nieuw in Zuid-Afrika en voor de meesten heel speciaal en ‘goed’). 

We aten onze maaltijd op in de auto. Toen stopten we nog even bij de videotheek van Anke en Wilhelm. Ernaast kochten we in de spar nog wat eten voor vanavond. 

Toen we naar huis reden, vielen we allebei in slaap. We waren echt kapot van de beklimming.

Thuis aangekomen namen we onmiddellijk een douche. Daarna besloten we om naar een film te kijken over Mandela en de invloed die gehad heeft op de Zuid-Afrikaans rugby: Invictus. Mandela gebruikte de rugby als een zet om de witmensen en de bruinmensen/zwartmensen terug overeen te laten komen. Het is een hele mooie film waarbij we soms toch een traantje wegpinkten. Terwijl we naar de film keken, aten we heerlijke zelfgemaakte popcorn. We vielen allebei niet in slaap tijdens de film ondanks we toch wel moe waren.