26 maart

Vandaag stond Sien terug als eerste op. Dit doet ze elke morgen, zodat ze nog wat tijd heeft om haar teentje te verzorgen. Jeaniva kwam ons terug halen, haar zoontje was mee. Ze kon hem niet naar de crèche doen omdat hij een gebroken arm heeft, dus neemt ze hem maar mee naar school.

Toen we aankwamen op school, namen we onmiddellijk enkele kopieën. De ochtendvergadering was al bezig en we konden niet meer binnen. Rond 8.15 uur gingen we naar onze klas. We gaan vandaag terug samen lesgeven omdat juf Veroska terug ziek is. In de verte zagen we enkele kleuters staan aan onze klas, als we wat dichterbij kwamen, zagen we dat we maar 8 kleuters hadden. Oké, goed dat zal dan heel rustig zijn in de klas.

We begonnen in de klas onmiddellijk met het fototoestel te zoeken van Sien. Die was vermist sinds gisteren. We dachten dat hij nog in de klas ging liggen, dus we zetten alle kinderen ook aan om te zoeken. Maar geen fototoestel te vinden. Sien gaf het onthaal, het was heel raar om aan 8 kinderen les te geven. 

Daarna maakten we een kring op de mat, samen met de kleuters speelden we een dramaspelletjes. We gaven een doos door, de kleuters moesten fantaseren wat in de doos zou zitten. In het begin gaven wij enkele voorbeelden. Zoals kikker, steen, vlieg, pluimpje,… De kleuters moesten rekening houden met wat in de doos zit en op die manier de doos doorgeven. Dus als er een kikker in de doos zat, moesten ze de doos op en neer bewegen. We waren benieuwd of de kleuters dit zouden kunnen, vooraf dachten we dat dit niet zo goed ging lukken. Toen we het uitvoerden, merkten we dat ze dit echt heel goed deden. Hun gezichtje zat vol emotie en ze leefden zich helemaal in. 

Na dit leuke dramaspelletje deden we beiden een gezelschapspelletje met elk vier kindjes. Je moet ervan profiteren als je met zo weinig bent é. Sien deed enkele spelletjes met een logiset en Ruth deed een memorie. Plots kwam Charlène in onze klas, ze vroeg of we haar 8 kindjes ook in onze klas wilden. Wij zeiden dat dit absoluut geen probleem, dus bracht ze haar kindjes. De 8 kinderen van juf Fila kwamen dan ook nog. Dan hadden we een volle klas met 24 kleuters. We verdeelden ze aan de tafels en werkten nog wat in deelgroepen. Bij juf Ruth deden ze een memorie, bij juf Sien deden ze de logiset en aan de andere drie tafels deden we parels rijgen, patroontjes namaken en met blokken spelen. Dit verliep heel goed en de kleuters waren rustig.

Het was vandaag terug wat regenachtig en bewolkt dus lag ‘de speelplaats’ vol met plassen. Buiten spelen was dus geen optie. Dus besloten we om naar de grote zaal te gaan. Daar legden we een tikspelletje uit aan de kleuters. Maar de kleuters waren zo opgewonden dat ze in de grote zaal waren, dat ze de bedoeling van tikkertje niet echt begrepen. Ze zijn het dus duidelijk niet gewoon om dit te doen. We speelden dan nog eens wolfje hoe laat is het en een, twee, drie piano, dit lukte veel beter.

Na drie kwartier spelen, keerden we terug naar de klas. Maar onze klas was gesloten, Sien ging gaan kijken naar de twee klassen naast onze klas. Daar merkte ze op dat ze in die twee klassen alleen naar een film zaten te kijken zonder toezicht. Dit was echt zo vreemd.

In de klas aten de kleuters dan hun kos op. Als alle kleuters klaar waren met eten oefenden we onze dansjes nog eens. Er waren drie grade R klassen in onze klas dus konden we maar van de gelegenheid gebruik maken om nog wat te oefenen. Zo toonden ze een voor een hun dansje aan elkaar. 

Daarna waren de juffen waarvan de kinderen bij ons zaten, klaar met hun vergadering. Dan waren we terug met acht. Sien vertelde aan juf Charlène dat ze nergens haar fototoestel vond. Sien was bang dat ze hem gisteren in klas had gelegd en dat er oudere kinderen hem misschien gepakt hadden. Sien had deze morgen ook nog thuis gekeken en vond hem nergens. Charlène ging dit melden aan het hoofd, dit moest niet voor mij, maar dat wilde ze toch liever doen.

We zetten de kleuters aan het werk aan de tafels. Bij Sien mochten ze stempelen en bij Ruth mochten ze een gekke vorm tekenen. 

Plots kwam er een man om te vragen van wie het fototoestel weg was. Sien ging mee met de man. 

Siens fototoestel verhaal:

Ik moest gaan kijken in alle klassen of ik misschien kinderen herkende die gisteren in mijn klas waren geweest. Maar hoe kon ik die kinderen nu herkennen, ze lijken allemaal zo goed op elkaar. De meneer kwam echt ook boos op de kinderen. Ik voelde mij echt schuldig. Ik zei de hele tijd: ‘Je moenie die kinder vals beskuldig nie.’ Dit probeerde ik wel te zeggen op een vriendelijke manier. Voor het was het een grote zaak die opgelost moest raken. Maar voor mij moest dit allemaal niet. Ik vond het wel leuk dat alle kinderen echt meezochten en meehielpen om te weten wie gisteren in mijn klas geweest was. De leerkracht vroeg dan ook: ‘Welke huidskleur had de jongen, donkerbruin, lichtbruin, of blank?’ Dit vond ik een beetje een rare vraag. Heel de school stond precies in rep en roer voor mijn fototoestel.

Daarna ging ik terug naar de klas. Er kwamen de hele tijd grote kinderen binnen in de klas om zaken te vragen over mijn fototoestel. Ruth was ondertussen een verhaaltje aan het vertellen aan de kleuters.

Plots kwam Charlène in de klas en vertelde ze dat Anouk en Tom al naar huis waren. MIJN FOTOTOESTEL LAG NOG OP DE TAFEL. Ik voelde me echt zo schuldig hierover. Ik ging onmiddellijk naar de leerkrachten en bood mijn grootste verontschuldigingen aan. Ik vond het echt zo raar dat ik hem deze morgen nergens zien liggen had en was er bijna zeker van dat ik hem het laatste gezien had in de klas.

Nu ja na dit fototoestelprobleem was de schooldag voorbij. We kregen allemaal nog een dikke knuffel van alle kindjes die we hadden vandaag. Zo wisten we dat we ze een leuke dag gegeven hadden.

We vertrokken onmiddellijk naar de verfwinkel in Paarl samen met Jeaniva en Charlène. De mevrouw in de winkel stelde twee soorten verf voor, een soort waterverf en een soort olieverf. De waterverf was het goedkoopst maar blijft niet lang dus kozen we voor de olieverf. We kochten ook nog wat verfborstels, primer en scheurpapier. Daarna gingen we nog naar de mall om onze inkopen te doen om eten te maken voor morgen. Daar kochten we ook nog wat zandspeelgoed en twee koffers. De ene koffer om het zandspeelgoed voor grade R in te steken en van de andere koffer zullen we een muziekkoffer maken vol instrumenten. 

Na dit leuke uitje reden we in het kleine koekendoosje van Jeaniva en met al onze inkopen naar huis. We benutten alle plaats die nog over was in de auto.

Thuis werkten we nog wat voor school, reflecties en portfolio. Tom had het kabeltje internet van hier op zijn computer aangesloten en hij had ervoor gezorgd dat dit kabeltje wifi werd. We weten niet hoe precies, maar dit was heel handig. Zo konden we gratis op het internet en konden we enkele zaken doen op facebook. Heel leuk. Het nadeel is wel dat hij dan de hele tijd aan de computer moet blijven zitten met zijn computer.

We aten ook nog heerlijke kos van Charlène en werkten nog wat aan de muziekinstrumenten en aan de blog.