5 maart

Deze morgen was het weer vroeg dag. We moesten opstaan om 5.30 uur omdat Anke voor de laatste keer zwemles moest geven. Deze keer zwommen we niet mee omdat ons zwemgerief al opgeborgen was in onze koffer.

Toen de klas van grade R open was, begonnen we onmiddellijk het fruit te snijden dat de kleuters de vorige dag meebrachten. We hadden veel werk maar zo konden we onze stage in Paarl toch op een leuke manier afsluiten. Tijdens het werken aan de tafels, mochten alle kleuters een fruitbrochette bij ons komen maken. Intussen gingen we nog snel eens bij de directeur om hem te bedanken. Hij vroeg nog eens naar de grootste verschillen en hij wilde ook van ons leren. Het was een interessant gesprek. We vertelden over de verschillen die we al eerder op de blog geschreven hebben. (Filmpjes, meer sport, minder hoekjes, meer werkjes,…) Tijdens het werken in de hoekjes kreeg Sien nog haar laatste capuccinothee die Lilly (de poetsvrouw) heel goed kon maken. Ruth kreeg haar plat watertje. De warme woorden en de leuke gesprekken met Lilly zullen we toch wel missen… 

Tijdens het buitenspelen, speelde Sien nog wat met de frisbee samen met de jongens en ruimde Ruth de klas wat op. De kleuters werden dan ook nog bij de juffen geroepen om enkele testjes te doen over het aanduiden van de lichaamsdelen en de begrippen voor, naast, op, onder. Sien wilde dit ook even zien en ze liet de jongens alleen spelen met de frisbee. Maar toen Sien terug ging naar de jongens, was de frisbee spoorloos verdwenen. Hij lag op het hoge dak. We zochten verschillende manieren om hem ervan te halen (stoel, kind op schouder, met borstel…), uiteindelijk nam ze de vuilnisbak, daarmee lukte het. De kleuters hielden de vuilnisbak voor juf Sien vast, dit was waarschijnlijk heel grappig om te zien.

Na het buitenspelen was het terug storrietijd en daarna werden ze weer in groepjes verdeeld. We gingen voor de laatste keer kijken bij de tennis. Toen de schooldag voorbij was, kwamen er nog enkele kleuters om ons een drukkie (een knuffel) te geven. Dan aten we ons slaatje op en ondertussen keken we naar de karateklas van grade R.

Dan gingen we nog eens naar de nazorg. Daar haalden we onze schmink uit, we merkten dat de kleuters ook heel graag geschminkt werden. We moesten van alles uit onze mouw schudden van draak tot leeuw en van spiderman tot batman. Ook Kirrilee, de juf van de nazorg, wilde een hartje en een bloemetje op haar wang. De tijd ging snel voorbij. Hieronder enkele foto’s van onze creaties.

We hadden nog even tijd om in de klas van Anke op het internet te gaan. Daar ontdekten we dat de andere studenten hun vlucht hebben gemist in Istanbul en dat ze daar nog 24 uur moeten wachten op hun volgende vlucht. Dus nu zijn we hier toch nog eventjes alleen maar we hebben hen al een hart onder de riem gestoken door een sms'je te sturen. We hopen dat ze vannacht een goeie vlucht zullen hebben en dat ze hun koffers zullen vinden in Kaapstad. 

Toen we thuiskwamen bij Anke moesten we onmiddellijk onze koffers klaar zetten want Albert Hoek was daar al snel. We namen nog afscheid van Anke en de hond Dexter en vertrokken met de bakkie van Albert Hoek richting Wellington. Hij passeerde eens langs de universiteit en we zagen enkele koshuizen (peda’s). Dan kwamen we aan in het koshuis van Albert Hoek. Er waren twee bewakingsagenten aan de poort en zij moesten twee kegeltjes wegnemen zodat Albert kon oprijden. We werden met open armen ontvangen door Jeanne (de vrouw van Albert). 

Ze somden al enkele dingen op die we nog zullen bezoeken en vertelden wat over de grote problemen in Zuid-Afrika en het onderwijssysteem. De leerkrachten verdienen hier weinig terwijl ze wel nog heel veel naschoolse activiteiten moeten doen. Er zijn dan ook veel leerkrachten die voor enkele jaren in een ander land lesgeven zodat ze wat meer geld kunnen verdienen en dit dan kunnen sparen.

Dan namen ze ons mee naar een heel mooi restaurant met een heel mooi uitzicht op Wellington. We zaten tussen de wijnranken en onder de akkerbomen (notenbomen). We aten baie lekkere pasta en we praatten nog wat over Zuid-Afrika. Het zijn hele leuke mensen en ze zijn heel vriendelijk.

Vanavond slapen voor de eerste keer samen in één kamer, hopelijk kunnen we slapen van elkaars gesnurk en gedroom…

We zullen morgen terug ons werk maken van onze wist-je-datjes…